Anamnese en advies

De informatie–uitwisseling tussen arts en patiënt schiet nogal eens tekort, met nadelige consequenties voor de kwaliteit van de medische zorg tot gevolg. Diagnosen worden onjuist of te laat gesteld, verwijzingen zijn overbodig of behandeladviezen worden niet opgevolgd door ontevredenheid van patienten. Anamnese en advies, richtlijnen voor de informatie–uitwisseling tussen arts en patient is geschreven om een bijdrage te kunnen leveren aan de verbetering van de informatieuitwisseling tussen arts en patiënt. Deze informatie–uitwisseling heeft betrekking op het gesprek tussen arts en patient, zoals zich dat afspeelt in het consult van de patient bij de huisarts, in het bezoek van de patient aan de specialistische polikliniek, en in de vele –soms incidentele– contacten met artsen en specialisten tijdens het verblijf van de patiënt in het ziekenhuis. In deze derde, herziene druk van Anamnese en advies zijn herzieningen aangebracht op die punten waar de aard van de gespreksvoering veranderd is ten gevolge van recente ontwikkelingen in de geneeskunde en de maatschappij. Te denken valt hierbij aan de zogenaamde ''mondige'' patiënten en de verbreiding van medische kennis onder de bevolking. Nieuw is ook het laatste hoofdstuk, waarin in het aanbevolen gespreksmodel in verband wordt gebracht met de vraag: ''Wat is eigenlijk de grondhouding waarmee de arts zijn beroep wil uitoefenen?''.